Anne

Zo rond mijn vijftiende was het voor iedereen duidelijk: Anne kan niet zingen. Het begon met ze bromt, via ze kan geen maat en toon houden naar ze zingt vals om te eindigen met ze kan niet zingen. Vijfenveertig jaar later was ik daar ook van overtuigd: ik kan niet zingen. Maar ergens was de hoop dat het anders zou zijn. Daarom zocht ik in het najaar van 2018 naar een zangdocent die mij zou vertellen dat ik niet kon zingen, om die deur voorgoed te sluiten; maar met de hoop dat het anders zou zijn. Met wat gegoochel kwam ik bij Frohmut terecht. En na een uur allerlei oefeningen doen, was ze duidelijk: zingen moet je leren en ik had overduidelijk nooit geleerd om te zingen. En net zo duidelijk zei ze: ik kan het je leren.

Zo begon ik aan een reis om te leren zingen, om mijn stem te vinden en die te durven gebruiken. Leren zingen nadat je zolang ervan overtuigd bent dat je het niet kunt, vraagt om een docent die dat begrijpt. Het was mij al snel duidelijk dat ik dit zonder een docent als Frohmut niet gelukt was. Ze past zich aan mijn stem aan en vooral wat die stem wel en niet van plan was, wat makkelijk ging en wat juist moeilijk blijft. Niet haar programma was leidend maar mijn stem. En zo zing ik, na ruim twee jaar les. Frohmut heeft mij veel geleerd, met als allerbelangrijkste dat het om MIJN stem gaat. Ik ben nog lang niet uitgeleerd, maar ik zing. En mijn stem wordt steeds beter. En het allerbelangrijkste is: ik geniet enorm van het zingen.

“Zin in zingen”

Onder dit kopje vond in het Dominicanenklooster in Huissen in 2013 een zangweek plaats.

Ik was er bij. Mijn zin in zingen is niet meer over gegaan; ik ging meedoen in het koor van “Zingen voor je leven” in Ede en krijg nu zelfs zangles.

Al deze activiteiten staan onder leiding van Frohmut Knie.

Een mooie combinatie van aandacht, vakmanschap, concentratie en ontspanning maakt dat we heel wat presteren, terwijl geen prestatie verlangd wordt.

Ik geniet van deze uren. Het werkt thuis door, ook daar zing ik.

Nu realiseer ik me ook dat zingen een onderdeel van mijn leven was en is: mijn ouders zongen, mijn partner zong, ik zong veel in mijn werk als juf en nu zing ik weer.

Het maakt me gelukkig.

Lia

Tijdens mijn eerste les bij Frohmut vertel ik dat ik van zingen houd, dat nu drie jaar doe en al een bijzondere ontwikkeling daarin gehad heb. Ook zeg ik dat hoe beter ik mijn best doe om maar vooral aan de regelen der kunst probeer te voldoen des te meer mijn stem blokkeert dus een zangles met voortdurende correcties is niets voor mij. En toch wil ik mooier en beter leren zingen. Kan dat?

Ze luistert. Naar mijn stem. Naar mijn verhaal. Gaat aan de slag. Laat me klanken zingen. Leidt me vanaf de eerste toon die ik zelf aan mag geven naar hogere en lagere tonen. Laat me voelen wat die tonen in mij doen. Maakt me erop attent dat ik wel wat steviger op mijn voeten kan gaan staan en laat me ervaren wat voor effect dat op mijn klank heeft.

Samen ontdekken we hoeveel plezier ik beleef aan het klank geven en improviseren op allerlei thema’s. Hoe mijn zo-goed-mogelijk-willen-doen mijn stem beteugelt maar mijn fantasie mijn stem bevleugelt. Hoe ik dan uit mijn hoofd kom, mijn hart en ziel de regie overnemen en het stemmetje van niet goed genoeg het zwijgen opleggen.

Vrijheid in zingen ontwikkel ik. Een groter stembereik krijg ik. Een nieuwe zangwereld ontdek ik.

Dineke

Op drie verschillende manieren heeft Frohmut mij begeleid bij het zingen en verklanken.

Een paar jaren geleden belde ik haar naar aanleiding van een piepkleine flyer die ik ergens aantrof. Ze zei bijna direct “kom maar, doe maar mee”. Een keer in de twee weken in een groepje zingen bij iemand thuis. Spannend, want ik had nog nooit durven zingen, laat staan in een groep. Een paar dagen later belde ik haar om te vertellen hoe ik die avond had ervaren. Ik was zeer tevreden dat ik mee had gezongen en ik had gemerkt dat ik wel wat ondersteuning kon gebruiken. Zangles als aanvulling op het zingen in dat groepje was onze conclusie. Zo ging ik de ene week naar zangles bij haar thuis. Eerst de bult op en dan nog de trap op. Een kopje thee en alle tijd. De andere week zong ik mee in dat groepje. Mooie korte en vaak vrolijke liedjes.

Na een pauze van meer dan een jaar heb ik haar gevraagd of ze me wilde helpen om mijn stem te leren ont-dekken. Sindsdien ga ik eens in de week naar haar nieuwe huis (met tuin), een benedenwoning, in een straat die iets oploopt. Niet minder spannend. Thee en alle tijd en ruimte. Ze bemoedigt me telkens opnieuw. En wat een liefdevolle aandacht, denk ik vaak. Ik hoor wat voor klanken er zoal in me zitten. Soms schrikken. Er komt ruimte voor mijn emoties. Ik laat mijn stem horen.

Na zo’n sessie loop ik in een andere stemming naar het station en neem de trein.

Henny Disselhorst

Toen ik bij een kamerkoor ging zingen kreeg ik na een tijdje last van mijn stem en merkte ik dat ik niet meer ontspannen hoog kon zingen. Ik besloot om zangles te nemen bij Frohmut in de hoop om uit te vinden waardoor ik last had gekregen van mijn stem en hoe ik weer ontspannen zou kunnen zingen. Wat ik heel prettig vond toen ik bij haar op zangles kwam is dat ze de tijd voor je neemt. Ze besteedt niet alleen aandacht aan het zingen zelf maar ook aan aspecten van jezelf die meespelen in het vrij kunnen zingen. Ik heb jaren terug wel klassiek zangles gehad maar bij haar heb ik deze technieken los moeten laten om te ontdekken hoe mijn stem voelt en hoe ik daar weer mee in verbinding kan komen. Door de ondersteuning die ik van haar kreeg ontwikkelde ik weer vertrouwen in mijn stem, hoorde ik zelf dat ik meer warmte en diepte in mijn stem kreeg en tegelijkertijd beter in staat was om de hoge tonen ontspannen te zingen. Kort samengevat heeft zij mij geholpen om het plezier in het zingen terug te vinden.

Nicoline