Legato zingen
In het laatste blog (4) heb ik verteld hoe je sneller kunt zingen en staccato. Het tegenovergestelde van staccato is legato. De noten worden aan elkaar gebonden. Je zingt de noten zo, dat ze in elkaar overlopen, of naadloos aaneengelast klinken. De Italiaanse muziekterm ‘legato’ betekent gebonden. In een partituur wordt het vaak met een boog aangegeven:
Bij liederen vind je vaak meerdere noten op één lettergreep, door een boog verbonden. Bij het lied ‘Haru no hi’ is dat ook het geval bij ‘hi’. Ook bij ‘no’ vind je een boog. Deze is als stippellijn getekend, omdat je bij de Engelse tekst twee lettergrepen ziet. In het Engels zijn het dus twee noten apart en in het Japans twee noten die legato worden gezongen. Hier het voorbeeld:
In het eerste blog staat het lied Aoum. Hier kom je de legatobogen tegen, maar ook op een andere manier.
Je ziet dat de eerste drie keer ‘Aoum’ door één boog verbonden zijn, hoewel je hier op meerdere lettergrepen zingt. Dat betekent dat je de lettergrepen gebonden achter elkaar zingt en niet tussendoor adem haalt. Na de derde ‘Aoum’ haal je adem en dan zing je de ‘A’ van de vierde ‘Aoum’ gebonden op drie noten.
Als je legato-zingen moeilijk vindt kan het helpen een lijn te visualiseren. Zie de tekening. Hier wordt de lijn als een pijl geïllustreerd. Probeer het uit en gebruik ook een hand, arm om de klank te sturen. De lijn kan ook gebogen zijn. Zo vermijd je dat er stapjes tussen de noten ontstaan.
